چگونه استقامت هوازی یا قلبی تنفسی خود را ارزیابی کنیم؟

برای اندازه گیری استقامت هوازی یا قلبی تنفسی حداکثر اکسیژن مصرفی اندازه گیری می شود. در حقیقت هر چه میزان اکسیژن بیشتری مصرف شود ثابت می شود که سیستم قلبی تنفسی کارایی بهتری دارد. در ادامه آزمون های مناسب برای اندازه گیری اکسیژن شرح داده می شوند:

• آزمون دویدن به مدت 12دقیقه: نام دیگر این آزمون استقامتی کوپر یک نیز می باشد. این آزمون جزو متداول ترین آزمون های میدانی برای سنجش و ارزیابی استقامت قلبی تنفسی محسوب می شود. برای انجام این آزمون فرد به مدت 12دقیقه بدون هیچ مکثی و با حداکثر سرعت می دود. مسافتی که فرد در این زمان طی می کند محاسبه می شود و سطح آمادگی فرد مشخص می شود.
• آزمون دویدن بالک 15 دقیقه: این آزمون هم یک نوع آزمون میدانی است که سطح اکسیژن مصرفی را مشخص می کند. فرد در مدت 15 دقیقه با حداکثر توان خود می دود و حداکثر میزان اکسیژن مصرفی وی اندازه گیری می شود.
• آزمون رفت و برگشت 20 متر: این آزمون که نسبت به دیگر آزمون های برآورد میزان حداکثری اکسیژن مصرفی جدید تر است، برای کودکان و بزرگسالان هم کاربرد دارد. این آزمون چند مرحله ای نام های دیگری همچون آزمون لیگر دو و آزمون بوق دارد. برای انجام آزمون فرد در یک مسافت 20 متری که با مخروط یا خط مشخص شده به شکل رفت و برگشت می دود. در هنگام شروع دویدن سرعت کم و رفته رفته سرعت دونده افزایش می یابد تا حداکثر اکسیژن مصرف شده محاسبه شود. برای تنظیم سرعت در دوی رفت و برگشت از نوار پخش صدای بوق استفاده می شود. زمانی که فرد صدای بوق را می شنود باید به خط انتهایی رسیده باشد. آزمون در زمانی که شخص نتواند سه مرتبه ی متوالی با صدای بوق به انتهای خط برسد پایان می یابد.

آموزش جامع کاشت ناخن با ژل و پودر

۵,۰۰۰,۰۰۰ تومان ۴,۰۰۰,۰۰۰ تومان مشاهده و خرید

فاطمه دیوسالار سه شنبه 24 آبان 1401