خود درگیری و خود درگیری مزمن چیست و چگونه درمان میشود؟

میدانستید که اختلال خود درگیری در نوجوانان میتواند باعث اقدام به خودکشی شود؟؟؟ میدانستید که خود درگیری یک اختلال روانی خطرناک است که میتواند باعث ایجاد اختلالات روانی دیگر مانند افسردگی شدید و تغییر حالات رفتاری (بیش فعالی) شود؟؟؟

خود درگیری و خود درگیری مزمن (Chronic self-conflict)

افرادی که به خود درگیری دچار هستند، هیچگاه نمی توانند یک تصمیم قاطع گرفته و مسئله را تمام کنند. درواقع این اختلال میتواند در هر فرد با هر سنی وجود داشته باشد. ممکن است گاهی ما انسان ها دچار سردرگمی شویم اما افرادی که دچار اختلال خود درگیری هستند، همواره با این موضوع مواجه هستند. این اختلال میتواند باعث بروز سایر اختلالات روانی از جمله اضطراب و افسردگی گردیده که این اختلالات میتوانند تاثیرات دیگری مانند سوء تغذیه شده و سلامت روان و حتی سلامت جسم فرد را تحت تاثیر قرار دهد.

شاید برایتان پیش آمده باشد که در زمان تصمیم گیری سر چند راهی قرار بگیرید و در آخر یکی را انتخاب کنید اما باز هم از تصمیمی که گرفته اید ناراضی باشید، این مثالی از خود درگیری است.

خود درگیری ذهنی چیست؟

خود درگیری ذهنی درواقع نوعی اختلال روانی است که اغلب در بیشتر افراد ایجاد می شود. این اختلال معمولاً باعث می شود که فرد دچار افسردگی شدید و تغییر حالات رفتاری بیش فعالی شود. باید توجه داشت که تشخیص و درمان این اختلال آسان نیست. فردی که دچار اختلال خود درگیری است برای رهایی از مشکلات خود روش های مختلفی را امتحان می کند اما به دلیل ترس های درونی که در ذهنش پروش داده به سراغ راه حل اصلی و اساسی مشکلاتش نمی رود. این ترس ها معمولاً بیهوده و برای اتفاقاتی است که هرگز رخ نمیدهد اما فرد ترجیح میدهد درگیری های ذهنی خود را تحمل کند تا اینکه مشکل را از راه درست و اصلی اش حل کند. همانطور که گفته شد خود درگیری هیچ ارتباطی با سن و سال، شغل و موقعیت فرد نداشته و هرفردی می تواند به آن دچار شود، این افراد هیچگاه از زندگی خود راضی نیستند و اغلب مشکلات خود را بازگو نمی کنند. به همین دلیل روانشناسان به این اختلال، خود درگیری ذهنی می گویند.

علائم فرد دارای خود درگیری ذهنی

• مطرح نکردن مشکلات خود با دیگران به دلیل اینکه فکر می کنند از طرف دیگران درک نمیشوند و یا مورد قضاوت قرار می گیرند.
• تغییر رفتار و حالت شدید که متفاوت از رفتار معمول شخص است.
• بیش فعالی، رفتارهای عصبانی، تهاجمی و رفتارهای مخالف با هنجارهای    اجتماعی.
• خود بزرگ بینی و اغراق در مورد توانایی های فردی.
• داشتن تفکر و ایده های خودکشی در ذهن.
• داشتن اختلالات خلقی مانند افسردگی، اضطراب و استرس.
• اختلال در تمرکز فرد.
• نداشتن اعتماد به نفس.
• پایین بودن سطح روابط اجتماعی.
• بی خوابی فرد و کاهش نیاز به خواب در آن.

دلیل ایجاد اختلال خود درگیری

تا به حال دلیل منطقی برای اختلال خود درگیری آورده نشده اما این اختلال اغلب به دلیل مسائل بیولوژیکی ایجاد می شود. به این صورت که در روند عملکرد طبیعی مغز انسان و هماهنگ نبودن با واکنش های شیمیایی آن، می تواند باعث ایجاد خود درگیری  مزمن نقش داشته باشد. البته باید به این توجه داشت که عوامل ژنتیکی نیز  در بروز این اختلال تأثیر گذار هستند. افرادی که دچار خود درگیری هستند، معمولاً شاهد اختلالات روانی و خلقی در خانواده و یا نزدیکانشان هستند.

روش های تشخیص و بررسی بیماری خوددرگیری

به علت اینکه اکثر علائم اختلال خوددرگیری به علائم اختلالات رفتاری شبیه است، تشخیص آن در افراد آسان نیست. همچنین داروهای تثبیت کننده رفتار(مثل کربنات لیتیوم و ریسپریدون) که پزشکان برای درمان این اختلال تجویز می کنند برای همه ی (برای کودکان بیشتر از بزرگسالان) افراد مضر بوده و عوارض آن از طریق شنیدن چیز های غیر واقعی در افراد بروز می کند. زمانیکه اختلال خود درگیری در فرزندان خانواده بروز می کند، اغلب خانواده ها متوجه تغییراتی که در خلق و خوی فرزندشان ایجاد شده می شوند. البته ممکن است در بعضی افراد نوسانات خلق و خوی مشاهده شود بصورتی که فرد در بعضی روزها پر انرژی و در روز های دیگر عصبی و تحریک پذیر باشد حتی این تغییرات خلقی میتواند در برخی از افراد اینقدر شدید باشد که باعث ایجاد درگیری و مشکلات بزرگتر شود.

درمان خود درگیری

چرا باید به فکر درمان اختلال خود درگیری باشیم؟ افرادی که به اختلال خود درگیری دچار هستند، اکثر اوقات سردرگمی ذهنی و رنج زیادی را متحمل می شوند که در زندگیشان باعث ایجاد مشکلات فراوان و اختلالات روانی دیگر می شود  که میتواند زندگی اطرافیانشان را نیز تحت تأثیر قرار دهد.  این اختلال باعث می شود که فرد هیچ لذتی از زندگی خود نبرده و احساس رضایت نداشته باشد، چرا که هیچوقت نمی تواند تصمیم بگیرد که واقعاً چه چیزی را می خواهد و در آخر از تصمیمی که گرفته رضایت ندارد. یکی دیگر از مشکلات این افراد این است که به دلیل اینکه فکر می کنند کسی آنها را درک نمی کند یا ممکن است تحت قضاوت اطرافیانشان قرار بگیرند، هرگز احساسات و مشکلاتشان را بیان نمی کنند. در نتیجه این ها این افراد دچار سایر اختلالات خلقی و روانی همچون افسردگی، اضطراب و استرس و در نهایت وسواس فکری شدید می شود.

برای درمان اختلال خود درگیری، نیاز است که صبر و حوصله زیادی بخرج دهید. درمان این اختلال باید زیر نظر متخصصان و روانشناسان بالینی انجام گیرد.

روش های برخورد با اختلال خود درگیری

اگر در اعضای خانواده و یا اطرافیان خود کسی هست که علائم این اختلال را در آن مشاهده کردید توصیه می شود این بخش را مطالعه کنید.

در ابتدا بهتر است این شخص تحت نظر یک متخصص و درمانگر روانشناس بالینی قرار گیرد. سپس بهتر است یک برنامه منظم برای زندگی روزانه و فعایت های آن در نظر گرفته و حتماً به آنها عمل شود. باید توجه داشته باشید که این اشخاص را از هر نوع درگیری دور نگهداشته و در رفتارتان با آنها دقت کنید. به احساساتشان توجه و آنها را از این نظر حمایت کنید. حواستان باشد که در افراد نوجوان یا بزرگتر نسبت به افکار و علائم فکری مانند ایده های خودکشی و اقدام به آن باید حساس باشید.